Baywatch in Sevilla

Salamanca (Spanje) -> Sevilla (Spanje)

Ochtend 16 juli 2018 -> avond 19 juli 2018

Wanneer we op 16 juli  opstaan, worden we onverwachts geconfronteerd met tempraturen onder  de 17 graden en een volledig witte hemel. Een laatste dagje ontspannen verandert in een vingerknip in holderdebolder inpakken en naar Sevilla racen. In Sevilla komen we terecht in, de iets vertraagde ring van Parijs buiten beschouwing gelaten, onze eerste 10 minuten file van deze road-trip.  Daarenboven is de camping wegens wegenwerken zeer moeilijk te bereiken, we voelen ons thuis!  Rond 18 uur arriveren we dan eindelijk op camping ‘Villsom ‘ in Dos Hermannos vlakbij Sevilla. Bruce wordt met veel moeite gehuisd op één van de kleine, maar zeer schaduwrijke plekken. Hij staat na enige inspanning perfect tussen de citrus en palmbomen, helaas wel op een zeer stoffige aardebodem en niet op een hagelwit strand.

Daags nadien trakteren we Sevilla op een bezoekje, een echte stad met toch veel charme. Mij zal de propere stad bijblijven door de aangename geur die vermoedelijk planten her en der verspreiden en de impressionante gebouwen die lijken thuis te horen in de sprookjes van duizend en één nacht. Als echte toeristen nemen we tickets voor de ‘hop-on/ hop-off’-bus, een manier van citytrippen die de kinderen zeer kunnen appreciëren: hun voeten worden niet echt moe en de audio gids spreekt ook Russisch. Ikzelf leer op deze toeristische rondrit dat de ‘Macarena’ naast een opzweppend nummertje vooral een beroemde maagd is , en koning Willem-Alexander zijn prachtige Maxima leerde kennen in deze eveneens prachtige stad.

Door ons plots vertrek uit Cudillero, kunnen we onmogelijk tot ’s avonds in Sevilla blijven, zonder even langs de Carrefour te gaan en onder andere drinkwater in te slaan. We maken van de stop ook gebruik om ons even op te frissen, ook al valt de ‘gevreesde hitte’ in deze streek van Spanje zeer goed mee. Nadien keren we terug naar Sevilla om de stad ‘by night’ te verkennen. Super gezellig om rond te dwalen in de kleine straatjes vol kwetterende terrasjes.

Op 18 juli staat Jerez de la Frontera op de planning, de hoofdstad van de Flamenco. We parkeren ons op een parking met de benaming ‘centro’. De stad is vervallen, verlaten, … een gevoel van enorme teleurstelling overvalt me- is dit waarvoor ik bijna een uur in de auto heb gezeten?! Gelukkig blijkt al snel dat parking ‘centro’ niet in hét centrum van de binnenstad gelegen is. Het toeristische deel van stad blijkt gezelliger, doch zonder veel wauw-factor wat mij betreft. Wat wel een echte wauw-factor had was het flamenco optreden dat we bijwoonden in een plaatselijke bar. Het was een klein maar gezellig barretje, gevuld met zowel toeristen als enkele ’locals’.  Rechtstaand, nippend van een plaatselijke cherry en genietend van een eenvoudige tapas, aanschouwen we het mini-spektakel. De kinderen zijn net als ons gefascineerd door het opzwepende gitaarspel, de over-emotionele zang en de stampvoetende en intens kijkende danseres.  We waanden ons even in een andere wereld, waar emoties in hun grandeur worden beleefd en getoond en vrouwen volledig bedekt toch een enorme sensualiteit uitstralen. We love Flamenco.

De avond besluiten we door te brengen in Cadiz, een nabijgelegen ‘kuststad’ met weinig opvallende architectuur, voor zover ik heb ontdekt geen enkele speeltuin, maar ook wel een stad die  zich, zoals ik ook heb ontdekt, uitermate goed leent voor ‘shopping’ in zowel ketens als meer persoonlijke winkeltjes. Naast beperkte shopping, hebben we ook genoten van een zalig in typische gekleurde tegeltjes betegeld, terrasje met zicht op de oceaan. Cadiz is een zeer nette stad die wel op maat lijkt gemaakt voor de tijdelijke bewoners van de cruiseschepen die hier aanmeren.

19 juli keren we terug naar Jerez de la Frontera, dat naast Flamenco ook beroemd is voor zijn paarden. Na een trip door het met olijfbomen en ooievaarsnesten gevulde landschap, dat in contrast met de steden van deze streek zeer saai en eentonig is, komen we aan bij de paardenshow van ‘Fundacion Real Escuele Andaluza Del Arte Ecuestre’, die ons werd aangeraden. Ik heb nog nooit enige dressuur optreden/wedstrijd gezien en kan dus niet oordelen over kwaliteit en moeilijkheidsgraad van de show, het lijkt me wel onbediscussieerbaar indrukwekkend hoe de paarden quasi synchroon huppelden. Maar los van de paar minuten dat deze edele dieren op hun vier poten in de lucht sprongen, waren het voor mij en Arthur heel lange 90 minuten. Daar deze uitstap voornamelijk voor de kinderen werd ingepland, putte ik er troost uit dat Merlijn en Esther van het begin tot het einde geboeid bleven kijken en enthousiast buiten kwamen.

We vullen de dag verder met zwemmen, in aanwezigheid van een overbezorgde  maar zeer vriendelijke redder. Arthur en Merlijn zwemmen om te langste onder water, wanneer de redder pots in ware ‘Baywatch-stijl’ met zijn t-shirt nog aan het water in duikt. Oef Merlijn die totaal niet in nood verkeerde is gered… We trachten niet in een slappe lach uit te barsten, al kan Merlijn de zijne moeilijk bedwingen, en bedanken de redder dan toch maar.

Onze laatste dag op Camping Villsom gebruiken we om Cordoba te bezoeken. De Mezquita  met haar oneindige bogen en pilaren is een ware parel. Indrukwekkend hoe deze immense ex-moskee die tot Kathedraal wordt omgebouwd, zowel Moorse als christelijke invloeden in zich draagt. Hoe het licht binnenvalt via de kleurrijke glasramen en het  pand ondanks alle kunstwerken en schilderingen haar prachtige eenvoud weet te behouden. Naast de Mezquita, kopen we ook toegangsticketjes voor ‘Alcazar de los Reyes Cirstianos’. Vooral de prachtige tuinen zullen me bijblijven. Eerst betreed je een duidelijk ‘Arabische’ tuin waar centraal citrusbomen schaduw creëren rond een eenvoudig waterpartijtje.  Wanneer ik meeluister naar een gids die een groep Japanners begeleidt, vang ik op dat de tuin de Islamitische hemel weerspiegelt. Door het klimaat in Islamitische landen, creëren ze in hun tuinen steeds schaduw en een waterelement dat het kostbare water in de tuin hoorbaar maakt zonder dat er echt met wordt gespeeld. Het contrast met de Europese, geometrischere, tuin die achter dit stukje hemel is gelegen is inderdaad groot. Schaduw is er ver zoek, water spuit in het rond en de natuur is door de mens in zeer duidelijke vormen ‘gebeeldhouwd’. Wat voor mij de tuinen zo mooi maakt is juist het contrast tussen beide culturen. En  de kinderen, die hebben pret in de ganse tuin, de vrijheid en ruimte doet hun duidelijk deugd na het eerder ingehouden bezoek aan de Mezquita.

We plannen morgen door te reizen naar Ronda, maar eerst nog Paëlla gaan eten in Sevilla… mmm.

Hasta la vista!