Gaudi, Dali en drukte

Barcelona (Spanje) -> Berga (Spanje)

Namiddag 12 augustus 2018 -> avond 17 augustus 2018

Na een lange autorit komen we in de loop van de namiddag aan op camping El Vedado vlakbij Barcelona. We worden in vloeiend Frans ontvangen door een echtpaar dat op het eerste zicht hun tachtigste verjaardag reeds enige tijd achter zich heeft liggen. Later blijkt dat noch de leeftijd, noch de rug die mij doet denken aan de Klokkenluider van de Notre Dame, het mannelijk deel van het koppel hindert om zijn uitgestrekte camping gezwind af te stappen en zijn gasten te helpen met allerlei probleempjes. Hee charmant. Al blijkt wanneer later een jongere medewerker ons komt vragen of hij een foto van onze caravan mag nemen (het wordt voor coole Bruce tijd dat de vakantie gedaan is, voordat hij sterallures krijgt), dat niet iedereen de onloslatende toewijding even charmant vindt.

Wanneer Bruce geïnstalleerd is onder de immense bomen van deze bosrijke camping, genieten we even in onze ligstoel van het geluid van de wind die door de bladeren ruist , terwijl de kinderen de speeltuin en het immense voetbalveld verkennen. Nadien is het uiteraard tijd voor de obligatoire duik in het zwembad, dat eenvoudig is maar met een voldoende diep stuk om te duiken en dus meer dan goedgekeurd.

Daags nadien vertrekken we na een rustige ochtendroutine naar Figueras. Een op zich niet erg speciaal stadje dat gelukkig voor de plaatselijke werkgelegenheid de geboortestad van Dali is. Wanneer we het Dali museum, dat zich bevindt in een weelderig surrealistisch versiert gebouw, naderen doemt er een immense wachtrij op. Blijkbaar zijn wij niet de enige die interesse hebben in Dali. Al snel wordt duidelijk dat de wachtrij die niet lijkt op te schuiven, enkel bedoeld is om tickets te kopen voor een veel later uur. Het museum overslaan is geen optie, zodat we aanschuiven, maar gelukkig terwijl online kijken en ontdekken dat zo ook besteld kan worden. Zonder verder aan te schuiven bestellen we vlot online tickets voor 17.30 uur. We hebben nog iets meer dan 4 uur tijd om door het voor het overig redelijk banale stadje te slenteren. Genietend van een ijsje, een sangria op een terrasje – dat als we het nader observeren vooral door mensen met een verslavingsproblematiek wordt gebezigd en waar ook een raar handeltje plaatsvindt - en het speelgoedmuseum vliegt de tijd voorbij.

Wanneer we het Dali museum uiteindelijk betreden is ‘indrukwekkend’ het eerste woord dat me te binnen schiet. Ondanks de drukte, waardoor rustig de indrukken in je opnemen er niet bij is, zijn we alle vijf gefascineerd door de vaak immense en grotendeels bizarre kunstwerken. Mijn favoriete schilderij uit de collectie ‘Gala Naked watching the sea…’, blijkt ook de kinderen het meeste te boeien, de appel en de boom… .

Onderweg naar ‘huis’ houden we halt in het middeleeuwse Girona voor een rustig etentje bij de Italiaan. Hier vallen de eerste keer de veelvuldig aanwezige gele strikken, het symbool van de Catalaanse onafhankelijkheidsstrijd, op. Ook de spandoeken die oproepen tot vrijlating van hun politici, die we in de rest van Catalonië nog bijzonder vaak zullen opmerken, zijn er aanwezig.

De dag nadien houden we een spetterende rustdag waarop Arthur zijn hoogste doel bereikt, hij vangt een hagedissenstaart(je). De rust zal nodig zijn want 15 en 16 augustus zijn twee goedgevulde dagen Barcelona ingeboekt. Na onze ervaring met de augustusdrukte in Figueras, boeken we braaf op voorhand online tickets voor Casa Mila en park Guël zodat we deze twee ‘must see’s’ zeker niet mislopen.

Naast ons op de camping staat een van de enige Belgen die we reeds zijn tegengekomen. (Deborah ter info, hij sprak ons eerst aan en het gesprek was grotendeels informatief, het weer kwam niet ter sprake, dus geen selfie). Het blijkt een politieagent uit Antwerpen en zijn gezin te zijn, die met een anonieme combi en hun caravan onderweg zijn. Hij informeert ons over een gratis parking in Barcelona, vlakbij een metrostation. De parking is inderdaad gratis en veilig, en lijkt een goed bewaard geheim want er staan behalve ons en een Marokkaanse nummerplaat enkel Spanjaarden.

Park Guël met zijn indrukwekkende uitzichten, kleuren en vormen valt bij iedereen in de smaak, wat een pracht. Ook casa Mila kan ons bekoren met zijn natuurlijke vormen en unieke dak. Bedank geniale Gaudi om de wereld en onze dag te kleuren.

Casa Batlo en de Sagrada Familia bezoeken we enkel langs buiten, om de kerk in het midden te houden met onze citytrip kids. Daar noch mijn echtgenoot, noch mijn kinderen naast de Rode Duivels veel interesse hebben voor voetbal, kan Camp Nou probleemloos worden genegeerd. In de plaats bezoeken we het Olympisch stadium in Montjuic, bovenop de berg. Het bijhorende museum blijkt gesloten, maar we kunnen wel een loopwedstrijdje houden op de baan waar de grote der aarden voor het olympisch goud hebben gestreden. De speciale plaats maakt dat de kinderen vergeten dat hun benen moe zijn van het citytrippen, en met een grote glimlach het beste van zichzelf geven. Vervolgens doen we het nabijgelegen Miro museum aan. Ikzelf ben allesbehalve een Miro fan, en misschien daarom dat ik de interesse van de kinderen ook niet echt kon opwekken. Maar we hebben het gezien, en de buitengedeelten met de prachtige uitzichten in combinatie met zijn beeldhouwwerken zullen zelfs mij bijblijven.

Verder wandelen we uiteraard de Ramblas zowel overdag als ’s avonds af, bezoeken we de jachthaven by night en zijn er voor ‘moederdag festiviteiten’ met volksdans en marktjes. Ook dwalen we wat rond in de alternatievere winkelbuurten met veel leuke tweedehands en andere zaken en wagen we ons heel kort in de populaire immens drukke winkelstraat. Onze belangrijkste vangst was een boekentas voor Merlijn (van de kleine prins, niet echt Spaans wel leuk) die nu zo fier als een gieter volledig klaar is om binnen een paar weken (brrrr, de vakantie loopt op zijn einde) te starten in het eerste leerjaar.

Twee dagen is te kort, dus misschien keren we later nog eens terug, maar Barcelona heeft ons laten genieten zoals we van haar verwacht hadden. Het viel me wel op hoeveel drukker de stad was dan bij mijn vorige bezoeken. Ik maak een nota voor mezelf: ik kom uiteraard nog eens naar Barcelona (en Figueras) maar dan buiten de zomervakantie.

Na twee dagen Barcelona is het tijd om onze ‘eindbestemming’ aan te doen. Berga Resort in Berga, een camping die 3 zwembaden met 5 glijbanen bezit. Het is de enige camping die we op voorhand boekten om vooral de kinderen, af te laten sluiten met gegarandeerde waterpret en een goed gevoel. De weergoden laten ons toe om zonder regen de caravan op te zetten op de beperkte plaats met bomen die door hun laaghangende takken een echt obstakel vormen. Maar met behulp van onze buren voor de komende 10 dagen lukt het ons ons te installeren zo goed en zo kwaad als mogelijk. Binnen heeft onze caravan iets weg van een ‘Bruce cruise’, maar onder een hoek van 6° slapen zou naar verluidt gezond zijn zolang je hoofd omhoog ligt….

Zodra Bruce geïnstalleerd is start de regenbui die niet meer lijkt te eindigen. Met temperaturen van 17° doen we zelfs wat we in onze stoutste dromen niet verwacht hadden te doen, we zetten onze verwarming aan. Het weerbericht geeft aan dat het tij zal keren, zodat we met een tasje thee in onze handen best kunnen genieten we van de knusheid die Bruce te bieden heeft, samen in een caravan ja gezellig….

Hasta la vista!