Benidorm bastards

Granada (Spanje) -> Benidorm (Spanje)

Ochtend 1 augustus 2018 -> avond 5 augustus 2018

We staan op, klaar voor een redelijk lange autorit want we verlaten het echte Zuiden van Spanje, en reizen richting Alicante. Wanneer we  Benidorm naderen duikt een skyline, een grootstad waardig, op, gevuld met wolkenkrabbers. Het opvallendste exemplaar bestaat uit twee deels goudkleurige pilaren, in de lucht verbonden door een immense al even goudkleurige, diamant. De ruimte tussen de hoogste flatgebouwen is volledig opgevuld door lagere exemplaren. Benidorm maakt onmiddellijk indruk. Net buiten de drukte van de stad houden we halt op camping Puig Campana, gelegen aan een rustige weg die in de late uurtjes af en toe gebruikt wordt voor een snelle auto of motorrit. Het blijkt een voornamelijk door Spanjaarden bevolkte camping met een prachtig zicht op rotsbergen, die naast ruime staanplaatsen en dito douches, beschikt over een fijne atmosfeer. ’De buurt van de camping ook populair te zijn bij hondeneigenaars, want we worden 's nachts af en toe getrakteerd op een zeer luidruchtig geblaf dat uit alle windstreken tegelijk lijkt te komen.

We staan te springen om Benidorm echt te verkennen, zeker na wat we vanop afstand reeds hebben waargenomen. Maar omdat ik reeds maanden, zoals een kind, uitkijk naar de cactustuin met Dino’s in Algar, wordt dat onze eerste uitstap. De weg naar het ‘Dinopark’ is een attractie op zich. Het adres van het park is voor ons onvindbaar en wanneer we via GoogleMaps trachten de weg te vinden, komen we uit op een weg enkel toegankelijk voor 4x4’s. Na heel wat op gevoel heen en weer te hebben gekronkeld, zitten we op het juiste spoor en is er zelfs een wegwijzer naar het park te bespeuren. Wanneer het park volgens de wegwijzer nog 2 kilometer verwijderd is, komen we plots op een weg die vol mensen en auto’s is.  Net wanneer ik me afvraag hoe een park met zo’n slechte adresgegevens zo populair kan zijn, blijken onze mede weggebruikers een ander doel te hebben. Zij zijn voorzien van zwemkledij en attributen op weg naar de watervallen van Algar en de aangrenzende horeca die raar maar waar allemaal voorzien lijkt van een beperkt zwembad voor het cliënteel. Wij wensten de watervallen op de terugweg te bezoeken, maar deze plannen wijzigen we onmiddellijk als we zien hoeveel mensen waarmee we op het eerste zicht weinig aansluiting hebben, daar aanwezig zullen zijn. Eens de watervallen gepasseerd, lijken we weer alleen op de weg. De cactustuin met Dino’s is gelegen boven op de berg en heeft een prachtig uitzicht. Fascinerend hoeveel soorten cactussen er bestaan, en hoe hoog deze kunnen groeien. De Dino’s die perfect in het decor passen zijn een fijne aanvulling op de cactussen, voor de kinderen, maar ook ik en Alex hebben er meer dan van genoten.

Op terugweg ziet Alexander een pijltje ‘toerist information Costa Blanca’ staan, wat hij volgt. We komen terecht in, ik vermoed het dorpje Polop dat vele ultrasmalle enkel richting straatjes  telt. Ik waan me in een doolhof, waar we indien ik aan het stuur had gezeten nooit zonder blutsen waren uitgeraakt. Gelukkig was ik maar co-piloot en zijn we zonder de toeristische informatie te vinden,  maar ook zonder carosserieschade en met de slappe lach uit het doolhof geraakt.

Na een eenvoudige maar lekkere campingmaaltijd, kronkelen we naar de top van de rotsberg vlakbij, om samen met de kinderen naar de sterren te kijken. Mijn stoere monsters blijken toch een lichte allergie voor het donker te hebben, maar staan versteld van de hoeveelheid sterren en zijn verheugd ook een vallend exemplaar waar te nemen - en waarschijnlijk te wensen dat we een waterpretpark zullen bezoeken.

Een dag hebben we ons kunnen bedwingen, maar 3 augustus zullen we en moeten we naar Benidorm gaan. Ik trek mijn panterbroek aan - en bedwing me er een felroze t-shirt op te combineren,  achteraf onterecht, want ondanks mijn panterbroek voel ik me lichtelijk overdressed in de badstad.

Razend benieuwd of de vele clichés over de stad die we kennen waar zijn – want ik ken veel mensen met een visie over de stad, maar  behoudens vergissing geen levende ziel die Benidorm reeds bezocht- stappen we de parking uit. We kunnen onmiddellijk een eerste cliché afvinken: we nemen beduidend meer ouderlingen waar dan in andere door ons reeds bezochte Spaanse steden. Weliswaar enkel Spaanse bejaarden, wat in de wintermaanden vermoedelijk anders zal zijn.

Maar het merendeel van de aanwezigen zijn iets of wat corpulente  - ik voel me zowaar stijlvol en slank - Britse gezinnen en jongeren.

Naast de ouderlingen, nemen we ook opvallend veel typisch door Benidorm Bastards bereden ‘scootmobiels’ waar. Er rijden zelfs tandem exemplaren rond.  Ik maak een nota voor mezelf ,  voor mijn oude dag, hoe romantisch is een tandem scootmobiel. In tegenstelling tot mijn verwachting worden deze niet gebruikt door 70 plussers, doch door uit hun voegen gebarsten mensen die in de fleur van hun leven horen te zijn.

We bezoeken in Benidorm een  foto tentoonstelling over het ‘oude’ Benidorm. In de jaren 50 was het een schattig vissersdorp, met daarbuiten zo goed als geen bebouwing. Begin de jaren 60 blijken letterlijk de fundamenten van het hedendaagse Benidorm te zijn gelegd. Op een paar jaar tijd lijkt de kustlijn volgebouw te zijn geworden, bebouwing die sindsdien enkel hoger en veelvuldiger is geworden (en volgens de etalages van de immokantoren, aan een democratische prijs te koop is). Het huidige Benidorm is een buiten proportie volgebouwde stad, temeer daar ze slechts twee beperkte stranden bezit, die niet onverwacht stampvol liggen met grotendeels pompeuze lijven onder kleurrijke parasols.  Bij het idee aan het effectief betreden van het strand, krijg ik een spontane aanval van agorafobie/claustorofobie. In plaats van op de stranden, begeven we ons dan maar op ‘Balcon del Mediterraneo’. Waar het initiële vissersdorp ooit gelegen was, is nu de scheiding tussen de twee stranden, en voor zover we hebben kunnen ontdekken het enige iets of wat charmante deeltje Benidorm. Het betreft een Grieks aandoend verhoogd terras dat tot in de zee loopt en een best indrukwekkend uitzicht biedt.

Achter de stranden is een wirwar van straten terug te vinden, die volledig gevuld zijn met ‘fast food’ restaurants en winkels waarbij kwaliteit niet de eerste vereiste lijkt.

Om Benidorm te beleven, schuiven we aan in een van de eettenten. Voor slechts 20,00 euro bestellen we een familiepizza waarvan we onze vijf magen meer dan voldoende kunnen vullen en 4 drankjes. Een 5e drankje zit niet in de formule en zullen we afzonderlijk moeten afrekenen.  Dit laatste blijkt niet zonder slag of stoot te gaan, niet veel nadat we hebben gemeld dat er een consumptie te veel wordt aangerekend, krijgen we hiervan spijt. Na onze vriendelijke mededeling worden we betrokken in een  discussie om u tegen te zeggen tussen de verantwoordelijke en de ober. Nadat camerabeelden zijn bekeken (zo blijkt achteraf), en wij een eeuwigheid in de plakkerige eettent hebben gewacht, krijgen wij een zuchtende sorry en wordt een bedrag van 2,20 euro in mindering gebracht op onze rekenninge. Klantenbinding is hier duidelijk geen prioriteit, de eettent doet ietwat schraal aan, maar de pizza was best lekker en de rekening beperkt.

Omdat we moeten bekomen van alle indrukken die we opdeden, gaan we even een plons doen op de camping. Maar na het avondeten keren we terug, om te zien hoe het er in Benidorm ‘by night’ aan toegaat. De stranden zijn wel vele beetjes rustiger dan overdag, zodat we eindelijk met onze bloten voeten kunnen voelen hoe een aangenaam zandstrand het is. Op alle andere plekken dan het strand lijkt er wel nog meer volk op de been te zijn dan overdag, veelal met een biertje in de hand. De dijk is niet enkel gevuld met een tattoo salon, doch ook met diverse dans en andere café’s waarbij ‘live optredens’ een must blijken te zijn. Om Benidorm volledig te beleven zou ik het nachtleven moeten induiken, maar waarschijnlijk gelukkig, weerhouden mijn kinderen me ervan.

Als je me, na 1 dag Benidorm in augustus te hebben bezocht, zou vragen hoe ik Benidorm beleefd heb, zal ik niet anders kunnen antwoorden dan dat bij elke stap die we er deden mijn verbijstering een beetje steeg. Benidorm is in mijn ogen geen stad, doch wel een XXXXL all inclusive hotel – zonder All-inn formule,  met veel XXXXL Britten, die er enkel naar toe lijken te komen om te braden, zich goedkoop te vullen en te bezatten. Hier leven zo goed als alleen toeristen en sukkelaars die hen voorzien in hun ‘behoeften’.

Na een nachtje bekomen te hebben van alle indrukken, gaan we zaterdag 4 augustus  naar Murcia. Een op zich fijne stad, waar we opvallend weinig mensen rondlopen. De kathedraal is langs buiten weelderig versierd, en doet iets of wat Italiaans aan. De binnenkant is eerder banaal. We willen ook zeker het oude casino bezoeken, maar arriveren net te laat, daar het enkel in de voormiddag geopend blijkt in Augustus. De inkomhal die wel wel kunnen betreden is ontzettend impresionant, waardoor de steek dat een bezoek niet mogelijk is groter wordt.

Nadat we de oude stad hebben bezocht, brengen we een bezoek aan de nabijgelegen Ikea die we opmerkten. Na 5 weken van huis weg te zijn, lijkt het ons fijn ons op ‘bekend terrein’ te begeven. (het valt op hoe er ondanks het identieke concept, toch kleine verschillen zijn) De twee kleinste gaan naar de Spaanse kinderopvang, terwijl de rest van ons gezin ideeën opdoet voor het project waar we vanaf september onze tanden in zullen zetten, het pimpen van de kinderkamers.  Omdat met lege handen de Ikea verlaten te bizar zou zijn en het hier niet zo onleefbaar heet is als de nieuwsberichten doen vermoeden, maar beste wel warm , trakteren we de kinderen elk op een plantenspuit voordat we ons uitstap afsluiten met Zweedse balletjes.

Zondag is het tijd om, in bikini gelet op het zonnetje, Bruce en de auto grondig te kuisen en voor de rest, eveneens in bikini, wat op de camping te hangen tussen de Spanjaarden.  Het leven kan zwaar zijn, maar hier is het dat alleszins allesbehalve.

Haste la vista!