Berg op en berg af in Berga

Berga (Spanje) -> Berga (Spanje)

Ochtend 18 augustus 2018 ->  avond 24 augustus 2018

Wij zijn in Bergaresort in Berga, waar het weer niet top is maar er zeker met door kan. De ochtenden zijn meestal zalig zonnig, en de late namiddagen eerder druilerig. We bevinden ons op een camping met alles er op en er aan, behalve echte toeristen en kampeerders. Meer dan de helft van de oppervlakte is gevuld met bungalows en de rest van het resort zo goed als volledig met vaste caravans. Hierdoor zijn wij , tot helemaal op het einde van het verblijf wanneer een Nederlands gezin zijn kortstondig intrede doet, als enige niet Spanjaarden overduidelijk de vreemde eend in de bijt. Iedereen is vriendelijk, daar niet van maar communiceren is een haast onmogelijke opdracht.

We brengen een groot deel van onze tijd door in het zwembad van de camping, dat met zijn 5 glijbanen en zalige ligstoelen echt top is. Ook het voetbalveld wordt vaak gebezigd door zowel de kleine Van den Broeckskes, als de grote en zelfs af en toe door den Bats. De twee jongste genieten bovendien zo goed als elke avond van een dansuurtje op Spaanse muziek met zeer irritante deuntjes die te pas en te onpas in mijn hoofd opduiken.

De fitness en sportlessen laten we met veel plezier aan ons voorbijgaan, het is ten slotte vakantie. Dit in tegenstelling tot de Spanjaarden hier aanwezig die er van lijken te genieten om ganser dagen gezamenlijk de volledige  Decathlon collectie van  afgelopen seizoenen te showen (en af en toe ook even te sporten).  De aan de sportfaciliteiten gekoppelde welness daarentegen, is een faciliteit die ik kan appreciëren. Ik en Alex genieten er terwijl de kinderen in de in het resort aanwezig kinderopvang, zich amuseren zonder te kunnen communiceren. De eerste keer in bijna 2 maanden even echt volledig kinderloos zijn, werkt heel ontspannend. Een tweede keer dat we de welness gebruiken, worden we vergezeld door Esther die volop geniet van vooral de bubbel- en ijsbaden.

Als we de camping verlaten is het meestal voor een wandelingetje naar het dorp, waar een zeer vriendelijk en sociaal meisje dat de Engelse taal machtig is (wow) , een foodtruckje (een futuristisch iets in Spanje) heeft waar ze zalig lekkere organische ijsjes verkoopt. Voor het overige is het dorp, op een zeer goedkope en lekkere chinees na, vrij ouderwets Spaans, of beter gezegd Catalaans. Het Catalaanse gevoel overheerst hier meer dan in de echte steden zodat onze beperkte kennis van de Spaanse taal ons hier niet veel verder brengt.  Enkel Catalaanse opschriften zijn hier terug te vinden, geen pijltjes Aseos meer, maar Lavabos.

De eerste keer dat we de camping voor een volledige dag verlaten, is wanneer we Montserrat verkennen. Het klooster bovenop een berg is de laatste af te vinken bezienswaardigheid op onze lange lijst. Op de weg er naartoe, wordt aangegeven dat de parking bezet is. Dit blijkt een groot geluk te zijn, want hierdoor parkeren we onze auto op enkele kilometer van het klooster en wandelen we naar de top. Met mijn Birkenstocks – die in deze twee maanden amper van mijn voeten zijn geweest ondanks de vrij uitgebreide collectie schoeisel die Bruce voor mij meesleurt-  en witte rok ben ik  niet echt gekleed op deze wandeling, maar de route en haar uitzichten zijn prachtig.

Aangekomen op onze bestemming verdwijnt de rust als sneeuw voor de zon. Het wemelt in het heilige oord niet ten onrechte van de toeristen. Het klooster (dat zelf niet te bezichtigen is) is gelegen ten midden van de bergrotsen, in een indrukwekkende omgeving. De meeste toeristen schuiven aan om de Maagd Maria aan te raken, maar na de afgelopen 7 weken veelvuldig te hebben aangeschoven, beslissen we dat een vrij klein gouden beeldje met zwart gezicht aanraken het aanschuiven niet heiligt.  De rest van de basiliek die bij het klooster hoort is gelukkig te bezichtigen zonder rijen te trotseren en blijkt buitengewoon prachtig. Het wereld beroemde jongenskoor heeft vakantie, maar het grootse orgel  wordt wel bespeelt en dat  maakt de basiliek van Montserrat nog herinneringswaardiger.

De tweede en tevens allerlaatste daguitstap op Spaanse bodem is een bergtocht in de pré Pyreneeën meer specifiek op de ‘Sobre Puny’ die 1.665 meter hoog is .  De 10 kilometer lange wandeling, waarbij we 1 kilometer in hoogte stijgen en vervolgens dalen werd als moeilijk omschreven en terecht.  De route langs de vaak erg steile afgrond, bestaat uit zeer oneffen en wel erg stijle rots’wegen’, die her en der versperd worden door omgewaaide bomen. Desalniettemin wensen mijn drie berggeitjes op geen enkel moment op te geven (ik heb ze de keuze gelaten) en wandelen ze als volleerde stappers naar de top. Op heel onze wandeling komen we naast een Nederlands gezin geen mens tegen, maar wel heel veel prachtige vlinderexemplaren, paddenstoelen en bloemen. Wat is de natuur een prachtig iets. Als we aan de top komen, zeg Merlijn al puffend ‘hiervoor doen we het, wat een mooi uitzichtje!’, en gelijk heeft dat klein ventje.

Na te hebben genoten van de top en de afdaling het hebben ingezet, weten we ons achtervolgd door een onheilspellend dondergeluid. We dalen zo snel we kunnen, wat helaas met mij in je gezelschap niet veel voorstelt. Nog niet halverwege onze afdaling begint het te regenen, de bomen zorgen ervoor dat we niet doorweekt raken, maar de natte rotsen maken de afdaling er niet minder uitdagend op. Ondanks mijn wandelstok – een bergwandeling is geen catwalkshow – maak ik toch enkele uitschuivers, en niet alleen ik… . Maar zonder onweer, echte ongelukken en wonder boven wonder ook zonder gezeur, komen we beneden aan. We did it again! De kinderen zijn duidelijk fier op zichzelf, net als ik.

Vandaag is onze laatste dag Berga en dus ook onze laatste dag Spanje. Morgen beginnen we, onder ander door de weersverwachtingen, een paar dagen vroeger dan op voorhand gedacht, aan onze aftocht. Zonder enige haast zullen we via Frankrijk terug naar het wondermooie Antwerpen trekken.

Dus voor de laatste keer – er volgt zeker nog een blog, maar volgende keer zal het ‘on se voit’ of misschien zelfs ‘tot ziens’ zijn- Hasta La Vista!